Gisteravond keek ik de registratie van de show ‘Nanette‘ van de Australische Hannah Gadsby op Netflix. Een absolute aanrader. Maar verwacht niet teveel comedy.
Gadsby vertelt haar persoonlijke verhaal; haar heel persoonlijke verhaal. Ik vond het een van de meest rake uitwerkingen van waar de laatste jaren (ook door mij) veel over wordt geschreven, zoals bijvoorbeeld in het inmiddels iconische artikel ‘The Epidemic of Gay Loneliness‘ (Huffington Post).
Het vergif van de verborgen homofobie, en de unhealthy coping mechanisms. Bij deze post vier screenshots, die wat mij betreft de centrale boodschap samenvatten. Ze vertelt veel meer, en het is iets waarvan ik zou willen dat het op middelbare scholen zou worden vertoond. Ook omdat de verpakking – comedy – zich op een onverwachte (omgekeerde) manier uitstekend leent voor deze complexe boodschap.
Beeld: Hannah Gadsby in haar show ‘Nanette’, registratie op Netflix