Lijstjes, lijstjes! Maar het kan me niks schelen: hier een lijstje van de tien beste dingen van 2015 volgens mij.
10. Partymonster
Een voorstelling van Toneelgroep Oostpool, die behoorlijk onder de radar is gebleven. Dat kwam niet in de laatste plaats omdat-ie alleen op De Parade speelde.
Trailer Partymonster – Oostpool op De Parade 2015 from Toneelgroep Oostpool on Vimeo.
Tof omdat:
- De hoofdrolspeler (Nik van den Berg) een onwijs goede nicht neerzette, namelijk club kid Michael Alig. Die bestaat daadwerkelijk, sterker nog, hij leeft nog, en heeft een bizar levensverhaal, dat ook al eens is verfilmd.
- Dansende jongens op het podium, bijna naakt. Zie foto’s.
- Muziek van Joost van Bellen. Eindbaas, zelfs als je niet van EDM houdt, zoals ik.
Ik maakte er een radioreportage over, waarin je onder andere regisseur Marcus Azzini hoort vertellen over waarom de uitgaansscene in de jaren ’80 zoveel heftiger was dan het nu is: er was geen remming.
Ik hoop vooral dat deze voorstelling wordt hernomen in het nieuwe jaar.
9. Zelfgebouwde loungebank
In juli bouwde ik een houten bank, op mijn dakterras. Ik heb altijd graag mogen knutselen en klussen, en dit was erg tof om te doen. Ik maakte er een fotoreportage van op mijn site.
Nu nog hopen op wat mooie dagen, want wat heeft het fucking veel geregend sinds juli. Enfin, kom vooral een keer langs, om te loungen like it’s 1999.
8. De hele nacht na de aanslagen in Parijs presenteren op Radio 1
Stom toeval, want ik ben invalpresentator bij het programma, Woord, en was pas twee dagen er voor gevraagd die avond over te nemen. Ik had een andere afspraak over het hoofd gezien, namelijk dat ik overdag nog naar Arnhem moest om met architect Ben van Berkel over zijn nieuwe station daar te praten, live in RadioEénVandaag. Maar ach, ik zou ’s avonds wel even slapen.
Tot halverwege de avond de eerste nieuwsalerts binnen kwamen, dat er wat aan de hand was in Parijs.
Het is beroepsdeformatie om te zeggen dat het heel gaaf was om te doen, maar hier ben ik wel journalist voor geworden: mensen informeren over wat er gaande is. De hele nacht op de nieuwszender zijn, zorgen dat je dat doet, aanpassingen maken aan wat al gepland was en alert reageren. Het was zeer dankbaar om te doen.
7. Canon 35mm f2 lens
In de zomer kocht ik een nieuwe lens bij mijn DSLR-camera. Eentje die niet kan zoomen, dus je bent de hele tijd aan het heen en weer lopen. Maar wat heb ik er een plezier mee. De lens zit bijna standaard op mijn camera nu.
6. De documentaire YOLO – de zelfbewuste leegte
Op weinig documentaires heb ik zoveel reacties gekregen als deze. Ik maakte ‘m aan het begin van het jaar, en in februari is-ie uitgezonden in RadioDoc op Radio1. Lees er hier alles over, of beluister ‘m hier:
YOLO gaat over dat een deel van de huidige twintigers kiest voor een ironische levenshouding. Het is populair om dat te doen, maar het is inhoudelijk erg leeg. Ironie kan namelijk werken als een schild: je draagt niet de mooiste kleren en dat weet je, je hebt niet de beste baan en dat weet je, je kijkt niet naar de beste films en dat weet je… en omdat je dat allemaal weet, kan niemand je aanvallen op een slechte smaak.
Ondertussen doe je dus niets echts. Het is allemaal voor de bühne.
Het is een weigering keuzes te maken. Het is soms grappig. Maar misschien niet als je hele leven er uit bestaat.
Het bleek erg herkenbaar, gezien de vele reacties.
5. Gibson ES 335 Studio
Ik kocht een nieuwe gitaar. Een waar ik al heel lang zin in had. Lees er meer over in het stukje dat ik er over schreef.
Nu, aan het einde van het jaar, kan ik zeggen dat het een zeer goede koop was. Hij daagt me uit om ‘m elke keer weer op te pakken, heeft een toon waar je het Centraal Station een halve centimeter mee kan verplaatsen, en past heel goed bij de muziek waar ik me momenteel in begeef.
Ook nieuw was een Fender Reverb Deluxe ’68-versterker. Uitstekende combinatie ook, die twee. Daar hoop ik nog veel plezier van te hebben in het nieuwe jaar.
Al was het maar omdat de gitaar zo lekker naar vanille ruikt.
4. Concert Ype en Konrad
Op onregelmatige basis werk ik samen met Konrad Koselleck en zijn bigband, bij het samenstellen van een programma in zijn concertserie in het Bimhuis. Vorig jaar keken we terug op een historische gebeurtenis, omdat het Bimhuis 40 jaar bestond. Daarom wilde ik dit jaar wel iets doen met de toekomst.
Toen kwamen we op ‘Back to the Future’, omdat Marty in de eerste film uit 1985 naar oktober 2015 reist. Maar dat was toch ook weer een beetje terug kijken. Om redenen die ik niet meer kan achterhalen, kwamen we al brainstormend uit bij Ype Driessen.
Afgelopen jaar heb ik veel samen met Ype gedaan; hij zat in mijn documentaire ‘Yolo’, ik heb een aantal keren gefigureerd in een van zijn fotostrips, én ik kreeg hem dus mee naar het Bimhuis.
Het werd een bijzonder concert, waarbij ik uiteindelijk alleen een rol op de achtergrond speelde, maar waarbij het in ieder geval lukte om een aantal mensen die normaal gesproken nooit in het Bimhuis zouden komen, of naar een bigband zouden luisteren, dat nu wel deden. Zoals we ook een paar echte jazzvogels geconfronteerd zagen met fotostrips.
Het was onwijs leuk om dit samen met Ype en Konrad te maken. Het resulteerde zelfs in een artikel in het Parool.
3. Eeuw van de Amateur
Er is veel over te zeggen, en dat komt goed uit, want dat is precies wat ik doe in mijn nieuwe podcastserie ‘De Eeuw van de Amateur‘. Ik begon er afgelopen maand mee, en maak het met heel veel plezier. Geen idee waar het naar toe gaat, maar ik weet wel dat het boven verwachting goed wordt beluisterd. Het smaakt naar meer!
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/236343354″ params=”auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&visual=true” width=”100%” height=”450″ iframe=”true” /]
Abonneer je in iTunes of op SoundCloud, en wees automatisch hip!
2. Nooit Meer Slapen
Op dit moment werk ik twee jaar aan het radioprogramma Nooit Meer Slapen van de VPRO op Radio1. En nu ga ik een keer niet bescheiden zijn: het is het beste programma op Radio1, het heeft een ongeëvenaard marktaandeel, wordt gemaakt door fantastische mensen, heeft een presentator die afgelopen jaar de Zilveren Reissmicrofoon won, en barst nog steeds van de potentie.
Ik heb ontzettend veel items gemaakt voor NMS; ik ben doorgaans drie keer per week op zender met een verhaal. Het is keihard werken, maar dat doe ik met liefde.
Een van de meest indrukwekkende verhalen was over een toneelstuk dat binnen de muren van een jeugdgevangenis is gemaakt en gespeeld. Hier alles, in tien minuten:
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/202460988″ params=”auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&visual=true” width=”100%” height=”450″ iframe=”true” /]
Luister live elke werkdag tussen 12 en 2 in de nacht, en als je dat niet uitkomt, abonneer je dan op onze podcast. In het nieuwe jaar ga je er nog veel over horen!
1. Het concert van D’Angelo in Paradiso
Ik heb nog eens goed nagedacht, maar ik heb dit jaar maar één concert gezien van een buitenlandse popartiest. Dat was ook meteen het beste concert van mijn leven. Ik denk dat ik daarna niet zoveel zin had om nog iets anders te gaan kijken.
Het was D’Angelo. Ik had in oktober 2014 al kaarten besteld, toen ik zag dat hij ging optreden. Een gokje, in de hoop dat hij nieuw materiaal zou hebben.
Toen bracht hij in december plotseling Black Messiah uit, critically acclaimed, zoals ze dan zeggen, en dus waren de kaarten daarna meteen uitverkocht. Ook voor het tweede en derde concert dat hij in Nederland gaf.
Ik heb dit jaar maar één keer gedanst én tranen in m’n ogen gehad door iets dat op een podium gebeurde. Dat was bij D’Angelo.
It was a very good year. Kom maar op, 2016!